Christian Rakovski

Είναι τα πρακτικά της ανάκρισης, υψηλόβαθμου κομμουνιστή  αξιωματούχου, του Ρακόφσκι Κρίστιαν (Christian Rakovski, Κότελ 1873 – 1941;). Ηταν Βούλγαρος πολιτικός, δημοσιογράφος και διπλωμάτης. Σπούδασε ιατρική στο Βουκουρέστι. Ήταν μία από τις ισχυρότερες και πιο δραστήριες διεθνείς προσωπικότητες του επαναστατικού σοσιαλιστικού κινήματος των αρχών του 20ού αιώνα.  Διετέλεσε πρόεδρος της Ουκρανίας (1919-23) και πρέσβης της Σοβιετικής Ένωσης στην Αγγλία και στη Γαλλία. Φίλος και υποστηρικτής του Τρότσκι, ήρθε σε σύγκρουση με τον Στάλιν.  Στην ανακρισή του αποκαλύπτει το παρασκήνιο ανόδου των κουμουνιστών στην εξουσία, περιγράφοντας τον ρόλο του Τρόσκυ, του Λένιν, την σχέση τους με τους παγκόσμιους τραπεζίτες «εκείνους», που χρηματοδότησαν το κομουνιστικό κίνημα, που χρηματοδότησαν τον Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο. Προλέγει γεγονότα που συνέβησαν μετα την ανακρισή του (1937 ή 1938). Μεταξύ άλλων, γεγονότα που αποδείκνυαν γιατί ο Στάλιν έκανε συμφωνία με τον Χίτλερ το 1939, ανοίγοντας τον δρόμο για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Περιγράφει γνωστά σήμερα ιστορικά γεγονότα που απομένει να συσχετισθουν από τους ιστορικούς. Βέβαια στην Αγγλική Έκδοση υπάρχουν ζητήματα (π.χ Ο Ρακοφσκι ομιλεί το 1938 για την Παγκόσμια Τράπεζα που ιδρύθηκε το 1944), που δείχνουν ή λάθος στην μετάφραση ή κάτι άλλο. Βέβαια, η έκδοση στα Αγγλικά (1968) αναφέρει ότι Don Mauricio Carlavilla, συμφώνησε σε αυτή την αγγλική μετάφραση και δημοσίευση και η οποία μεταφράστηκε όχι μόνο από τα Ισπανικά αλλά και από μια ρωσική έκδοση.

Το Ιστορικό

Ζηνόβιεφ (1883-1936), κρατούμενος της NKVD
Ο Ζινόβιεφ έχει μείνει στην Ιστορία ως επί μακρών επικεφαλής της Κομμουνιστικής Διεθνούς και ο αρχιτέκτονας πολλών αποτυχημένων προσπαθειών να μετατρέψει την Γερμανία σε κομμουνιστική χώρα στις αρχές του 1920.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, ο Στάλιν είχε καταφέρει να ελέγξει τον κομματικό-κρατικό μηχανισμό της ΕΣΣΔ εξαλείφοντας την εσωκομματική αντιπολίτευση (Λέων Τρότσκι και Νικολάι Μπουχάριν). Με σκηνοθετημένες «δίκες» αποκεφάλισε τα στελέχη του κομμουνιστικού καθεστώτος που θεώρησε υπεύθυνα για τη «συνωμοσία»… Ανάμεσά τους, οι Ζηνόβιεφ (ΦΩΤΟ), Κάμενεφ, Ζελένσκι, Κορότκοφ, Σαπρόνοφ, Τσουχατσέφκσι, Μπλύχερ. Οι διώξεις εκεινης της εποχής εφθασαν τις 688.500 νεκρούς σύμφωνα με έκθεση που συντάχθηκε μετά το θάνατο του Στάλιν .  Και στις τρεις δίκες, ο βασικός κατηγορούμενος, αν και απών, ήταν ο Τρότσκι, που χρησίμευε στον Στάλιν ως πρόσχημα για τις διώξεις (¨Οπως σήμερα συμβαίνει με τον Ερντογάν, που κάνει εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού με πρόσχημα τον Γκιουλέν).

Σε τρίτη ανοικτή δίκη (2-13 Μαρτίου 1938 «η Δίκη των 21») των Ρακόφσκι, Γιαροσλάβσκι, Σμυρνόφ, Μπουχάριν, Ράντεκ, Σοκόλνικοφ, Ρίκοφ κ.ά.. Τα περισσότερα θύματα της σταλινικής απολυταρχίας έδωσαν «ομολογίες» ότι ήταν πράκτορες, κάτω από εξοντωτικές απειλές, βασανιστήρια και πιέσεις. Πολλοί, όμως, πρόλαβαν να τα καταγγείλουν όλα αυτά, λίγο πριν εκτελεστούν.

Ο δικαστής Ούρλιχ εκφωνεί την καταδικαστική απόφαση για τον Μπουχάριν, τον Μάρτιο του 1938.

Στην δίκη των 21 καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν οι περισσότεροι κατηγορούμενοι πλην του Ρακόφσκι και άλλων δύο. Στον Ρακόφσκι επιβλήθηκε ποινή 20 ετών και πέθανε (πιθανόν εκτελέστηκε) το 1941, σε στρατόπεδο εργασίας στην κεντρική Ασία.

Πριν την δίκη ο Κριστιάν Ρακόφσκι πέρασε από ανάκριση, σε αυτόν δεν ασκήθηκε σωματική βία αντίθετα, λόγω προβλημάτων υγείας, της ιδιαιτερότητας του κατηγορουμένου και του γεγονότος ότι «είχε ήδη σπάσει» επέλεξαν η ανάκριση να λάβει μορφή μιας φιλικής συζήτησης . Γραφει ο γιατρός που ήταν παρόν στην ανάκριση «Ετοιμαζόμασταν για τη συνάντηση με τον Rakovsky τα μεσάνυχτα. Ο «φιλικός» χαρακτήρας της συνάντησης τονίστηκε σε όλες τις λεπτομέρειες. Το δωμάτιο ήταν ζεστό, υπήρχε φωτιά στο τζάκι, απαλός φωτισμός, ένα μικρό και καλά επιλεγμένο δείπνο, καλό κρασί. όλα είχαν επιστημονικά σχεδιαστεί. «Σαν να επρόκειτο για μια συνάντηση εραστών». Η ανάκριση έγινε στη γαλλική γλώσσα, κράτησε από τα μεσάνυκτα έως τις 7 το πρωί. Ανακριτής ήταν ο Κούζμιν (Γκάβριελ) – ένας από τους καλύτερους πράκτορες του Στάλιν. Παρών στην ανάκριση ήταν και ο ιατρός της NKVD, Ιωσήφ Λαντόφσκι, Ρώσος πολωνικής καταγωγής, ο οποίος είχε εκπαιδευτεί στην επίδραση των ναρκωτικών ουσιών στον ανθρώπινο οργανισμό. Ο γιατρός αυτός ήταν παρών στην ανάκρισή του Ρακόφσκυ, με σκοπό να του χορηγήσει τα κατάλληλα φάρμακα, που θα διευκόλυναν την ανάκριση. Η ανάκριση καταγραφόταν από προσωπικό της NKVD που δεν ήξερε Γαλλικά. Ακολούθως, έπρεπε ο Λαντόφσκι να την μεταφράσει στα Ρωσικά ετοιμάζοντας δύο αντίγραφα, ένα για τον Στάλιν και ένα για τον Γκάμπριελ. Όμως, ο Λαντόφσκι τόλμησε να κάνει μυστικά άλλο ένα αντίγραφο, το οποίο έκρυψε αρχικά στο εργαστηριό του.

Ο πατέρας του Λαντόφσκι , ήταν συνταγματάρχης του Ρωσικού αυτοκρατορικού στρατού, εκτελέστηκε από τους Μπολσεβίκους κατά την επανάσταση του 1917. Τελείωσε την Ιατρική Σχολή στη Ρωσία πριν από την επανάσταση και στη συνέχεια σπούδασε δύο χρόνια στη Σορβόννη , μιλούσε άπταιστα Γαλλικά. Ενδιαφερόταν για τις επιδράσεις των ναρκωτικών στον ανθρώπινο οργανισμό, ωστε να βοηθήσει τους χειρουργούς στις επεμβάσεις. Όντας ταλαντούχος γιατρός, πραγματοποίησε πειράματα σε αυτόν τον τομέα και είχε επιτύχει σημαντικά αποτελέσματα. Ωστόσο, μετά την επανάσταση όλοι οι δρόμοι έκλεισαν για αυτόν. Έζησε με την οικογένειά του σε μεγάλη ανέχεια, κερδίζε τα προς το ζειν με τυχαίες θέσεις εργασίας. Δεν ήταν σε θέση να δημοσιεύσει τις επιστημονικές εργασίες, έτσι χρησιμοποιησε έναν συνάδελφο του για να τις δημοσιεύσει με άλλο όνομα. Η νέα μυστική ατυνομία του Στάλιν ( NKVD ) ενδιαφέρθηκε για το έργο του και ανακάλυψε εύκολα τον πραγματικό συγγραφέα. Η ειδικότητά του ήταν πολύτιμη για αυτούς. Μια μέρα το 1936 εμφανίστηκαν στην πόρτα του σπιτιού του πράκτορες της NΚVD, του ζητήθηκε να τους ακολουθήσει και έκτοτε δεν του επετράπει ξανά να επιστρέψει στην οικογένειά του. Εγκαταστάθηκε στο κτίριο του χημικού εργαστηρίου του NKVD, κοντά στη Μόσχα. Η ζωή του ήταν μαρτύριο, κρατούσε σημειώσεις και έγγραφα που έκρυβε στα κοίλα πόδια τραπεζιού στο εργαστηριό του. Ενδεικτικά έγραφε :

» Με τη σκέψη απλώς ότι θα μπορούσαν ξανά να με στείλουν στη Λουμπιανκά (το Αρχηγείο της μυστικής αστυνομίας στη Μόσχα) για να είμαι παρών σε μια νέα σκηνή τρόμου, τα νεύρα μου τινάζονται  και τρέμω. Ντρέπομαι να ανοίκω στην ανθρώπινη φυλή. Πόσο χαμηλά έχουν πέσει οι άνθρωποι! Πόσο χαμηλά έχω πέσει! «


Nikolai Yezhov επικεφαλής της NKVD

Για τον επικεφαλή της NKVD γράφει : » αν έχω κάποιο λόγο να περιγράψω τον εαυτό μου ως ψυχολόγο, τότε αυτός ο φανατικός, ο επικεφαλής της NKVD, έχει συμπτώματα ανωμαλίας. Τέτοια πράγματα όπως η έκφραση της υπεροψίας μπροστά σε έναν ταπεινό εχθρό, που είχε μετατραπεί σε ναυάγιο ψυχολογικά και σωματικά, θα έπρεπε να του έδινε μια ανθυγιεινή ευχαρίστηση» . Αναφερόταν στον Nikolai Yezhov; (Νικολάι Ιβάνοβιτς Γιεζόφ (1895 – 1940) που ήταν σοβιετικός αξιωματικός επικεφαλής μυστικής αστυνομίας NKVD από το 1936-1938, αμέσως κάτω από τον Στάλιν στην ιεραρχία. Είχε  ηγηθεί των μαζικών συλλήψεων και εκτελέσεων. Ο Γιεζόφ έχασε την εύνοια του Στάλιν. Συνελήφθει, «ομολόγησε» με μια σειρά αντι-σοβιετικών δραστηριοτήτων, αργότερα ισχυριζόμενος ότι βασανίστηκε για να κάνει αυτές τις ομολογίες και εκτελέστηκε το 1940).

Ο ανάκριτης ήταν μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Ήταν ο René Duval (επίσης γνωστό ως Gavriil Gavriilovitch Kus’min), ταλαντούχος γιος ενός εκατομμυριούχου, με πολύ καλή εμφάνιση. Σπούδασε αρχικά στη Γαλλία αλλά την εγκατέλειψε όταν παρασύρθηκε  από την κομμουνιστική προπαγάνδα και έπεσε στα χέρια της NKVD. Του πρότειναν να σπουδάσει στη Μόσχα και δέχτηκε ευχαρίστως την πρόταση. Πέρασε από το σοβαρό σχολείο της NKVD και έγινε πράκτορας της, όταν όμως άλλαξε γνώμη, ήταν πολύ αργά . Η NKVD δεν αφήνε τους ανθρώπους της να ξεφύγουν από τα νύχια της. Με την άσκηση των καθηκόντων του  έφτασε στα «ύψη του κακού«, όπως έλεγε ο ίδιος, απολάμβανε όμως την πλήρη εμπιστοσύνη του ίδιου του Στάλιν.

Μετά από χρόνια, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής εκστρατείας στο Ανατολικό Μέτωπο, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κάποιος στρατιώτης της Ισπανικής «Κυανής Μεραρχίας» (Division Azul) μπήκε σε ένα αγροτόσπιτο στα περίχωρα του Λένινγραντ (Πετρούπολη) . Εκεί βρήκε το πτώμα του γιατρού της NKVD Ιωσήφ Λαντόφσκι και δίπλα του, αρκετά πυκνογραμμένα τετράδια.  Το πώς ο Λαντόφσκυ έφτασε εκεί και πώς σκοτώθηκε είναι άγνωστο.


Ισπανός εθελοντής της Γαλάζιας Μεραρχίας σε τάφο συμπολεμιστή του. 12.500 Ισπανοί σκοτώθηκαν πολεμώντας υπέρ του ναζισμού…

Αυτές οι εκπληκτικές σημειώσεις ήταν όλη η ανάκριση του Ραντόφσκι. Οι σημειώσεις είναι εκπληκτικές και διότι ανακριτής, κατηγορούμενος και ο γιατρός ήταν άνθρωποι με μεγάλη μόρφωση, όλοι τους κρυφά αντι-σταλινικοί, παγιδευμένοι στα δύχτια της NKVD. Αξία έχει ότι πέρα από τον διάλογο μεταξύ ανακριτού και κατηγορουμένου, ο Λαντόφσκι περιγράφει την όλη ατμόσφαιρα που ζούσε μέσα στην NKVD.

Μετά τον πόλεμο, οι σημειώ­σεις βρέθηκαν κατά περίεργο τρόπο στο Μεξικό, όπου μεταφράστηκαν στα Ισπανικά. Ωστόσο, δεν εκδόθηκαν ποτέ, μετά από τις αντιδράσεις τού εκεί ισχυρού τροτσκιστικού λόμπυ.

Η πρώτη προσπάθεια έκδοσης τους έγινε από τον Δον Μαουρίτσιο Καρλαβίλα και τις εκδόσεις ERSA στη Μαδρίτη το 1950, με τον τίτλο Sinfonia en Rojo Major (Κόκκινη Συμφωνία). Η κυκλοφορία τους, όμως, σήμανε συναγερμό στους θιγόμενους «εκείνους», με αποτέλεσμα οι «ειδικές υπηρεσίες» να δράσουν ακαριαία και το βιβλίο να εξαφανιστεί από τα βιβλιοπωλεία.. Επανεκδόθηκε στα Αγγλικά το 1988, αλλά πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Κάποιος με το ψευδώνυμο Yamaguchi το δημοσίευσε στο Διαδίκτυο.

Μερικές αναφορές του Ραντόφσκυ μετά από ερωτήσεις του ανακριτή.

Στην Γαλλική Επανάσταση, μετά την απομάκρυση του Βασιλιά, μια ομάδα μυστηριώδών, σκοτεινών και χαμηλού προφίλ άνθρωπων είχαν σφαιτεριστεί την εξουσία. Αυτά τα πρόσωπα… σύντομα θα επέβαλλαν πολύ σκληρότερη σκλαβιά από ό,τι επί Βασιλιά και απέκτησαν αυτή την δύναμη δίνοντας στον εαυτό τους το πραγματικό προνόμιο να κόβουν χρήματα. Οι τράπεζες, τα χρηματιστήρια και όλο το χρηματοοικονομικό σύστημα είναι μια γιγαντιαία μηχανή που προκαλεί μια τερατωδία έναντι της Φύσεως, σύμφωνα με την έκφραση του Αριστοτέλη. Να κάνει το χρήμα να παράγει χρήμα – κάτι που, εάν είναι έγκλημα μια φορά στα οικονομικά, τότε σε σχέση με τα χρηματοοικονομικά είναι έγκλημα έναντι του ποινικού κώδικα, αφού είναι τοκογλυφία.

Γνωρίζετε ότι, σύμφωνα με την άγραφη Ιστορία, γνωστή μόνο σε εμάς, ως ιδρυτής της πρώτης Κομμουνιστικής Διεθνούς υποδεικνυεται, φυσικά με μυστικότητα, ο Άνταμ Βαϊσχάουπτ (Weishaupt). Θυμάστε το όνομα του; Υπήρξε ο αρχηγός των Ιλλουμινάτι (Πεφωτισμένων) – της γνωστής στοάς, της οποίας το όνομα δανείστηκε από τον Γνωστικισμό. Αυτός ο μεγάλος επαναστάτης, εβραϊκής καταγωγής και πρώην Ιησουίτης, προβλέποντας τον θρίαμβο της Γαλλικής Επανάστασης, αποφάσισε ή του ανατέθηκε να ιδρύσει μια μυστική οργάνωση, η οποία θα ωθούσε τη Γαλλική Επανάσταση να ξεπεράσει τους αρχικούς της στόχους, για να τη μετατρέψει σε σοσιαλιστική επανάσταση.

 Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι η σχέση του Βαϊσχάουπτ και των οπαδών του με τον πρώτο των Ρότσιλντ. Το μυστικό της προελεύσεως της περιουσίας τους εξηγείται από το ότι ήταν οι ταμίες της πρώτης πραγματικής ΚΟΜΜΙΝΤΕΡΝ.

Για τον Μαρξ: Ο Μαρξ ήταν μεγαλοφυία. Ακόμα κι αν είχε αρκεσθεί μόνο σε μια βαθιά κριτική του καπιταλισμού, το έργο του θα ήταν επιστημονικά αξεπέραστο. Αλλά εκεί που η θεωρία του φτάνει το επίπεδο του αριστουργήματος, εκεί γίνεται φανερά ειρωνική. «Ο Κομμουνισμός», λέει, «πρέπει να κερδίσει, επειδή το Κεφάλαιο θα του δώσει αυτή τη νίκη, παρόλο που είναι ο εχθρός του».

Για την χρηματοδότηση της επανάστασης : Γνωρίζετε ποιος χρηματοδότησε την Οκτωβριανή Επανάσταση; Τη χρηματοδότησαν «Εκείνοι», μέσω των ιδίων τραπεζιτών που χρηματοδότησαν το 1905 την Ιαπωνία, δηλαδή του Γιάκομπ Σιφ και των αδελφών Βάρμπουργκ – αυτό σημαίνει μέσω της μίας από τις πέντε τράπεζες που είναι μέλη της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Federal Reserve), της Κουν-Λόεμπ & Σία. Εδώ συμμετείχαν επίσης και άλλοι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί τραπεζίτες, όπως οι Γκου-γκενχαϊμ (Guggenheim), Χανάουερ (Hanauer), Μπράιτουνγκ (Breitung), Ασμπεργκ (Aschberg) από την Τράπεζα Nya Banken της Στοκχόλμης. Συμπτωματικά», ήμουν στη Στοκχόλμη και πήρα μέρος στη μεταβίβαση χρημάτων. Μέχρι να έλθει ο Τρότσκι, ήμουν ο μόνος που έλαβα μέρος ως ενδιάμεσος από την πλευρά των επαναστατών. Πρέπει να τονίσω ότι οι Σύμμαχοι τον είχαν απελάσει από τη Γαλλία επειδή ήταν ηττοπαθής. Και αυτοί οι ίδιοι Σύμμαχοι τον άφησαν ελεύθερο, ώστε να είναι ηττοπαθής στη σύμμαχο Ρωσία… Ποιος το κανόνισε αυτό; Μα, οι ίδιοι που κανόνισαν να διασχίσει τη Γερμανία ο Λένιν, μέσα στο «σφραγισμένο» τρένο!

Πώς και γιατί ανέρχεται ο άγνωστος Τρότσκι και γίνεται αμέσως αυθεντία, υποσκελίζοντας τους παλαιότερους και αναγνωρισμένους επαναστάτες; Πολύ απλά… ενυμφεύθη! Μαζί του στη Ρωσία έρχεται και η γυναίκα του, η Σέντοβα. Γνωρίζετε ποια είναι; Είναι η κόρη του Ζιβιτόβσκι (Zhivitovsky), συνδεδεμένου με τους τραπεζίτες Βάρμπουργκ (Warburg), οι οποίοι είναι συνεταίροι και συγγενείς του Γιάκομπ Σιφ (Jacob Shciff) – εκείνης της χρηματοοικονομικής ομάδας που είχε επίσης χρηματοδοτήσει την επανάσταση του 1905. Αυτός είναι ο λόγος που ο Τρότσκι, σε μία κίνηση, μετακινείται στην κορυφή της επαναστατικής λίστας. Και εδώ επίσης έχετε το κλειδί για την πραγματική του προσωπικότητα.

Το προλεταριάτο δεν ελέγχει τον μοχλό του πολέμου ή της οικονομίας. Αλλά είναι το ίδιο ο τρίτος μοχλός, ο μόνος ορατός και επιδείξιμος, αυτός που Καταφέρνει το τελειωτικό κτύπημα στην εξουσία του καπιταλιστικού κράτους και το κυριεύει. Σίγουρα, όμως, το κυριεύει, εφόσον «Εκείνοι» του το παραδώσουν.

Ας τελειώνουμε. Ποιοι είναι οι «Εκείνοι»;

Είστε τόσο αφελής, που πιστεύετε ότι, αν ήξερα ποιοι είναι «Εκείνοι», θα βρισκόμουν φυλακισμένος εδώ;…Εκείνον που τους γνωρίζει, δεν τον τοποθετούν σε μια θέση από την οποία θα ήταν υποχρεωμένος να τους κατονομάσει. Αυτός είναι στοιχειώδης κανόνας κάθε έξυπνης συνωμοσίας, τον οποίον πρέπει να κατανοείτε καλά. Πάντως, ούτε ένας από «Εκείνους» δεν είναι πρόσωπο που κατέχει πολιτικό αξίωμα ή θέση στην Παγκόσμια Τράπεζα. Από ό,τι έχω καταλάβει,  δεν εμφανίζονται οι ίδιοι, αλλά στις καίριες θέσεις -τόσο στην πολιτική όσο και στη χρηματοοικονομία- μεταχειρίζονται μόνο μεσάζοντες… Ανδρες της απολύτου εμπιστοσύνης τους, οι οποίοι έχουν περάσει από χιλιάδες «εξετάσεις» για να επιβεβαιωθεί η αφοσίωση τους.

Το πλήρες κείμενο της Ανάκρισης Ρακόφσκι (RED SYMPHONY By Josif Maksimovitch Landowsky Translated by George Knupffer London : The Plain-Speaker Publishing Company © 1968) μπορειτε να το βρείτε εδώ και εδώ

Πηγή : Αρθό Σόκ….Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Σχολιάστε

Δημοφιλή τώρα

Design a site like this with WordPress.com
Ξεκινήστε